36 – Elmer Zinkhann – Designing Interactions

Elmer Zinkhann was in de vroege jaren 2000 een student van me en zit nu al ruim 20 jaar in London als head of design bij Digital Catapult. Digital Catapult is vergelijkbaar met TNO: een onderzoeksinstituut dat kijkt naar nieuwe technologieën en hoe die in de markt gebruikt kunnen worden. Voor Elmer in zijn werk een combinatie van het doen en het faciliteren: hoe beginnen mensen samen te doen en samen te werken om de problemen op te lossen die ze gezamenlijk hebben. Zijn rol als designer hierin helpt hij met het zoeken naar de juiste methoden om iets mogelijk te maken en het kijken naar wat voor interventies ze kunnen doen en prototypes ze kunnen maken als proof of concept. Elmer snapt nog niet helemaal wat Design Thinking precies is: doen wat een ontwerper doet, maar niet toegepast op ontwerpen, iets maken. Binnen het Design Thinking ziet hij wel dat visualisatie belangrijk is en dat het ruimte geeft voor het doen van gebruiksonderzoek, maar iets maken om naar mensen te brengen, ontbreekt daarin te vaak. Zo werkt Elmer vaak samen met Royal College of Art Service Design en University of the Arts London Service Design en ook daar vragen ze zich af wat kan je aanraken, what is the tangible aspect of the service.

Elmer heeft twee tips om ontwerpen beter te begrijpen. Zijn eerste tip is om goed te kijken naar de film Powers of Ten™ door Ray en Charles Eames, die ook onderdeel is van de verplichte stof van ons vak. Het duurde even voordat Elmer zelf de relevantie ervan doorhad, maar de essentie is de quote: “The details are not the details, they make the design”. In die film en met dat perspectief, kwamen alle strengen van ontwerpen voor hem samen. Zijn tweede tip gaat over service en interactie ontwerpen en dat is het boek Designing Interactions van Bill Moggridge (2007). Het boek is een collectie van verschillende perspectieven, waaronder een mooie uitleg van wat service design is. Het deed mij erg denken aan een vergelijkbaar boek uit 2009 The Art of Human Computer Interface Design (1990), door Brenda Laurel en Joy Mountford, vol met essays over het toen nieuwe gebied van interface ontwerpen. Zijn eindconclusie is vooral dat alles wat je leert, van je eerste jaar tot het einde van je studie, blijft ergens in je achterhoofd liggen en dat vormt samen later het vocabulaire dat ontwerpen is.